Maandag 3 september

Donderdag waren we net begonnen met ons werk toen Ali ons kwam vertellen dat er een collega het veld in ging, en of we mee wilden. In het district zijn er veel mensen die het veld in gaan, voornamelijk om dingen te inspecteren. Men moet namelijk constant in de gaten houden of er wel goed gebouwd wordt door de aannemers en of er überhaupt wel gebouwd wordt.
Vanuit de District Assembly worden er veel projecten gedaan om het district te ontwikkelen. Het Dangme West district is een van de armste districten in Ghana en voorzieningen zijn dan ook slecht. Tijdens deze inspectie gingen we toiletten inspecteren die door het district bij een school waren neergezet. De toiletgebouwtjes zijn net voltooid, en 2 heren van de Greater Accra Region (provincie waaronder ons district valt) kwamen ook mee om de boel te bekijken.

Dangme West District Assembly



Onderweg kwamen we over een weg die ze aan het asfalteren waren, ook hier werd even alles bekeken. Er werd ons vertelt dat wanneer er niet regelmatig geïnspecteerd wordt de wegenbouwers besparen op het materiaal, en dit dan ergens anders verkopen. Kwaliteit en vooruitgang van het werk werd allemaal opgemeten en opgeschreven, en er werden enkele woorden met de voorman gewisseld.


Na deze korte stop reden we verder richting de toiletten die we gingen inspecteren. De weg was erg slecht en het was maar goed dat we in een jeep reden. Op zich was dit ook wel weer leuk, want het leek eerder alsof we op safari waren dan op inspectie. We reden door een gebied waar maar enkele mensen wonen, en allemaal in kleihutjes.
Na driekwartier rijden kwamen we aan op onze bestemming. Dit dorp was vroeger een grote producent van suiker. Ze verwerkte de suiker in grote fabrieken, maar dat was vergane glorie, de fabrieken staan nog in het dorpje maar zijn helemaal vervallen. De eerste president van Ghana had veel geld in de fabrieken gestoken, en eens was dit de nationale trots, maar door een machtswisseling kwamen prioriteiten ergens anders te liggen en raakte de fabrieken in verval.
Een aantal van de oude fabrieksgebouwen zijn nu omgebouwd tot scholen, en bij deze scholen zijn de nieuwe toiletten neergezet. De toiletgebouwtjes zien er allemaal zeer netjes uit en ook de mannen van de Greater Accra Region waren onder de indruk, er werden foto’s gemaakt, en ze vertelde dat ze dit project als een voorbeeldproject zouden gebruiken voor andere districten in de regio.
Na eerst nog wat te eten en te drinken gekocht te hebben keerden we weer om richting de District Assembly…

’s Middags kwam Ali ons vertellen dat hij de volgende dag (vrijdag) niet aanwezig zou zijn, als we wilden hoefden we niet te komen. We besloten om vrijdag wel te komen, zodat we ons plan van aanpak konden afmaken.

Het eerste wat we vrijdagochtend hebben gedaan is ons stagecontract, wat we hadden laten ondertekenen door de District Chief, naar school faxen. Daarna zijn we richting Dodowa vertrokken met de tro-tro.
Ali had al een opzet van een planning voor ons gemaakt, en daarin besloeg ons project over toerisme een periode van 10 weken. De overige 5 weken dat we hier waren zouden we andere departementen en afdelingen bezoeken die met onze opleiding te maken hadden. Een mooie kans om eens een kijkje te nemen in het systeem hier, maar we wisten niet of dit vanuit school ook geaccepteerd zou worden, aangezien er dan niet echt een “opdracht” is waar we aan kunnen werken. Ook over het project in het geheel en het plan van aanpak hadden we nog wat vragen, dus besloten we onze stagebegeleider op school, Tom van Muijlwijk, maar eens te bellen.
Gelukkig vond ook Tom dat het bezoek aan de verschillende departementen en afdelingen een mooie kans voor ons was, en stemde hij in met dit plan. Als verslag over dit onderdeel zullen we dan een rapport schrijven waarin een vergelijking wordt gemaakt tussen het Nederlandse overheidssysteem en de overheid in Ghana. Door de verschillen en verbeterpunten op te noemen zou dit verslag ook nog wel eens nuttig kunnen zijn voor onze werkgever hier in Ghana…

Wat opvalt in Ghana is dat veel Ghanezen wanneer je ze vertelt dat je uit Nederland komt ook wel een in Nederland zijn geweest. Zo was er de afdelingschef die hele verhalen had over Holland en de stad Almere, waar alles nieuw is.
Ook de broer van mummy, Steve, had een tijdje in Nederland gewerkt, hij kon zelfs nog wat typisch Nederlandse woordjes zoals dankje, Chinese rijsttafel, Hollanders en ‘genoeg’, dit moest je zeggen als je genoeg gegeten had. Verder vertelde hij over tulpen, kanalen, dijken, en volgens hem werd alles wat in de EU gebeurde in Nederland bedacht. Wat hij zich ook erg goed herinnerde was ‘jonge jenever’, erg lekker vond hij...

Zondag zijn we met het hele gezin naar de kerk geweest. Deze begon om negen uur en duurde tot kwart voor één. Erg lang, maar wel een belevenis. We werden als gasten welkom geheten, iedereen die jarig was werd gefeliciteerd, inclusief Thijs die zondag jarig was.
Onderweg naar huis kregen we nog gebakken plantain, een soort banaan, en groundnuts, een soort pinda’s. ’s Middags hebben we niet zo veel gedaan, even gekeken bij de jongens die achter ons huis aan het voetballen waren, maar het regende bijna de hele dag.
Zondags wanneer alle kerkdiensten zijn afgelopen gaan in Ghana alle winkels weer open en gaat iedereen weer verder met de orde van de dag. Omdat Thijs jarig was zouden we ’s avonds naar een restaurant gaan. Al de hele week waren er problemen met de auto, de benzinepomp doet het niet goed, als de auto een heuvel op rijdt dan stroomt alle benzine naar achteren en begint de motor moeilijk te doen en valt uit. Onderweg naar het restaurant hadden we hier gelukkig geen last van. Ook Eddie, een vriend van de familie ging mee. Aangekomen bij het ‘restaurant’ bleek dit een Ghanese variant van de McDonalds. Je kon hier friet of rijst met kip of vis eten. Wij hadden ons wat anders voorgesteld bij een restaurant, maar het smaakte niet slecht. Als je je bord niet leeg kreeg kon je het laten inpakken en mee naar huis nemen.
Op de terugweg zorgde de auto voor wat problemen. We moesten flink wat heuvels op en de auto stopte er een keer of vijf mee. Iedere keer moesten we de auto uit om deze dan maar over de heuvel te duwen. Ghanezen langs de weg lachte ons uit omdat “obroenie” (blanken) hun auto moesten duwen. Op zich viel het allemaal nogal mee en af en toe werden we geholpen door Ghanezen die langs de weg stonden.
Thuis aangekomen hebben we nog wat gedronken en Eddie vroeg of ik een virus van z’n usb-stick af wilde halen. Dit had ik ook al eens voor Mama (de dochter van Mummy) gedaan. Virussen zijn trouwens sowieso een probleem hier in Ghana, niemand heeft een virusscanner, en ik heb al een paar keer gehad dat wanneer je even je usb-stick op een computer van een ander gebruikt deze gelijk vol met virussen zit. Gelukkig heb ik een goede virusscanner op m’n laptop. Na nog even met Eddie gepraat te hebben zijn we naar bed gegaan.



Het is nu maandagochtend, omdat Ali ’s ochtends een vergadering heeft kan hij ons plan van aanpak nog niet bekijken, maar hij roept ons zodra hij dit wel heeft gedaan. Momenteel hebben we dus even nog niks te doen. We hebben ons al bedacht dat we eigenlijk de ideale stageopdracht hebben. We doen onderzoek naar toerisme in het gebied, maar daarvoor moeten we eerste de belangrijkste toeristische plekken bezoeken, wat we helemaal niet erg vinden… Woensdag gaan we de eerste toeristische plek bezoeken, Dodowa forest en de Chenku falls, dit schijnen erg mooie watervallen te zijn, de foto’s zien jullie wel verschijnen...