Mole National Park

Vorige week hebben we het officiële gedeelte van de stage afgesloten. Donderdag gaven we een eindpresentatie. Mr. Ali, onze stagbegeleider, had een officiële uitnodiging gestuurd naar verschillende personen. Ook naar mr. Louis Agbe, van het ministerie, die de stage voor een groot gedeelte heeft geregeld voor ons.
Met maar een uurtje vertraging konden we beginnen, bijna alle genodigden waren komen opdagen, en mr. Ali had ook nog een stel mensen van het District Assembly opgetrommeld. De presentatie omvatte de hoofdlijnen van het rapport: De beschrijving en aanbevelingen voor de 6 toeristische plekken, een gedeelte over doelgroepen en een gedeelte over het aantrekken van toeristen en investeerders.

De aanhoorders waren zeer enthousiast over het rapport, en er werd ons zelfs beloofd dat wanneer we over een aantal jaar terugkomen dat er dan volop aan toerisme wordt gewerkt. Ook mr. Louis Agbe was zeer tevreden, en drukte het District Assembly nog eens op het hart om toch echt iets met dit soort ideeën te gaan doen.

Chief Executive en Director waren ook zeer tevreden en vertelde ons dat ze samenwerking met ons erg prettig hadden gevonden. Als dank kregen we een Smog, een Ghanees kledingstuk, wat vooral in het Noorden wordt gedragen.
Als laatste werd er nog een groepsfoto gemaakt, en toen was onze stage dan ook echt afgelopen.


(De man in het midden is de grote baas, Chief Executive, Hon. Michael Adjowerh-Nortey)

De laatste dagen van onze periode hier in Ghana hebben we nog wat leuke activiteiten ingepland. Zaterdags zijn we met Frank naar Elmina Castle geweest, één van de Europese slavenforten. Hier kregen we een rondleiding en duidelijk waren de Nederlandse invloeden te zien o.a. plakkaten met Nederlandse opschriften. Eigenlijk wilde we deze dag ook nog naar Franks ouders, maar door tijdgebrek is dat er helaas niet van gekomen.

Aan het begin van deze week zijn we afgereisd naar het Noorden van Ghana. Hier wilden we een bezoek brengen aan Mole National Park, Ghana’s grootste nationale park. Voor de heenweg hadden we een vliegticket gekocht, Op deze manier konden we erg veel tijd besparen.
De vliegtocht richting Tamale duurde ongeveer 1 uur en 15 minuten, een heel stuk minder dan de busreis van 12 uur. Ons vliegtuig vertrok erg vroeg, 6.00u (uiteindelijk vertrokken we om 6.30u) en daardoor waren we al erg vroeg in Tamale. In Tamale zou een bus ons naar het nationaal park brengen. Maar de bus vertrok pas om 14.00u. We hebben er dus maar de Bradt-reisgids bij gepakt, opzoek naar iets wat we in de tussentijd konden bezoeken. Er is niet veel te doen in Tamale, maar er is wel een plek waar leer wordt gelooid. Een taxi zette ons, na enig zoekwerk, op de juiste plek af. Het was minder groot als werd beschreven in onze reisgids, maar toch wel interessant. Voor 100.000 cedi wilde men ons wel een rondleiding geven, en na enig onderhandelen kwamen uit op een prijs van 80.000 cedi voor de rondleiding. In 20 minuten werd ons het proces van leerlooien uitgelegd, en ondertussen mochten we foto’s maken. De laatste vraag van de gids was: You buy some? En we werden meegenomen naar het leerwinkeltje van z’n kennis. De eigenaar van de winkel, “Slim”, kwam er net aan en bood ons een stoel aan. Hij liet ons een stapel foto’s zien, we konden nu iets bestellen, als we terugkwamen uit Mole, dan had hij het af. Ook liet hij ons de huid van een jachtluipaard, python en krokodil zien. Hier konden allemaal dingen uit gemaakt worden, hoewel dit nogal illegaal was. Na een paar kleine bestellingen, o.a. een pythonleren portemonnee voor Mr. Ali, vertrokken we weer richting het trotro-station.

De bus naar Mole vertrok met een vertraging van 2 uur richting het park, en na een hobbelige rit, door een erg mooi landschap, kwamen we aan bij het Hotel. We schrokken even van de prijslijst, maar gelukkig was dit de prijslijst voor 2008, en dus boekten we een twee-persoonskamer met ventilator. Het hotel zag er erg mooi uit, en vanuit het hotel, wat op een heuvel ligt, heb je een prachtig uitzicht op een drinkplaats voor dieren. Daarnaast is er een zwembad bij het hotel, wat met temperaturen van 37 tot 40 graden wel lekker is.

De volgende ochtend stonden we om 5.30u op voor de ochtendsafari. 50 meter van het hotel is het kantoor van de gidsen gevestigd, en hier verzamelde we ons. Op deze plek stonden ook een aantal lokale bewoners, die koffie, thee en broodjes gebakken ei verkochten. De prijzen waren hier beduidend minder dan die van een ontbijt in het hotel, en dit is dan ook de plek waar we iedere dag ontbeten hebben.

De ochtenwandeling begon om 6.30u en met een groepje van 6 personen gingen we op weg. We werden begeleid door een gids, met geweer. Tijdens de 90 minuten durende safari zagen we allerlei verschillende soorten antilopen, apen, vogels en een krokodil. Allemaal erg mooi. De olifanten, waar het park zo bekend om is, hebben we niet gezien. Maar rond 11 uur zagen we vanuit het hotel een olifant richting de drinkplaats lopen. Er werd een gids geregeld, en we liepen naar beneden, hier hebben we een tijdje toegekeken hoe de olifant een bad nam. Ondertussen kwamen er wat antilopen, apen en krokodillen langs.
De middagsafari hebben we niet gedaan, we hebben lekker gezwommen en uitgerust in het hotel. De volgende dag gingen we weer mee met de ochtendsafari. Deze ochtend gingen we op safari met dezelfde gids, we hadden een nieuwe groep, maar de gids ging speciaal voor ons op zoek naar antilopen en dieren die we de vorige ochtend niet hadden gezien; het helpt toch wel als je de gidsen een fooi geeft….
Vreemd genoeg waren Thijs en ik, als arme studenten, de enige die de gids een fooi hadden gegeven, terwijl dit vaak een belangrijke bron van inkomsten is voor gidsen. Ook deze ochtend zagen we weer een aantal nieuwe dieren, vooral vogels.
Rond 11.00u, als het warm begint te worden, kwamen er weer 2 olifanten richting de drinkplaats. Deze keer zijn we niet naar beneden gegaan, maar we hebben een fiets gehuurd om naar het nabijgelegen dorpje, Larabanga, te gaan. Op deze plek staat, zo zegt men, de oudste moskee van West-Afrika, gebouwd in de speciaal Mud and Stick style.
Het fietsen was best zwaar over de zandwegen, heuvels en bij 37 graden. Gelukkig was het maar 5 kilometer naar Larabanga. Hier kregen we een rondleiding langs de moskee en door het dorp, erg interessant allemaal.

Vervolgens stapte we weer op de fiets naar het hotel. Hier hebben we lekker gegeten, gezwommen en om 15.30u was het tijd voor de middagsafari. Deze wandeling werden we begeleid door een andere gids. Na een tijdje rondgelopen te hebben, stuitten we opeens op twee olifanten! Volgens de gids hadden we erg veel geluk, aangezien de olifanten in deze tijd van het jaar alleen een stuk dieper in het park zijn te vinden. De olifanten die we tot nu toe hadden gezien waren alleen wat solitaire mannetjes. Via de telefoon werden de andere gidsen ingelicht, en toen begon de achtervolging. Als je te dicht bij de olifanten komt kunnen ze agressief worden. Via omtrekkende bewegingen probeerde we bij de olifanten te komen. De gids die tot nu toe vrij rustig was geweest was helemaal in z’n nopjes, en begon allerlei dingen te vertellen over de olifanten, ondertussen iedere keer de olifanten in de gaten houdend.
Na een omtrekkende beweging kwamen we voor de olifanten terecht. Op 15 meter afstand stonden de olifanten te eten, en konden we erg mooie foto’s maken.

Dit was onze laatste safari, de volgende dag zouden we weer vertrekken richting Tamale en vervolgens richting Accra. De bus vertrok om 3.30u. Het hotel zorgde ervoor dat de “wake-up man” ons op tijd zou wekken; rond 3.00u. Helaas had de “wake-up man”zich verslapen. Wij hadden ook ons alarm gezet, dus wij waren wel op tijd bij de bus. De andere gasten lagen nog te snurken, en zo kwam het dat we maar met z'n tweeën in de bus zaten. Dit duurde niet lang. Onderweg werdt er regelmatig iemand opgepikt. Ondertussen begon het langzaam licht te worden. De busrit was erg mooi, hier in het noorden van Ghana had je nog meer het gevoel dat je in Afrika bent door het vergeelde savanne-land, en de kleine dorpjes met kleihutjes….

In Tamale gingen we langs bij “Slim” om het leer op te halen en ’s middags namen we de bus naar Accra. De bus vertrok om 15.30u. De reis was erg vermoeiend en lang, 12 uur…..

Morgen, vrijdag, vertrekken we naar Butre, een klein dorpje onder Takoradi. Hier verblijven we tot maandag in de Hide-Out Lodge, aan het strand. Hier kunnen we nog wat excursies doen en zwemmen in zee. Maandag gaan we terug naar Dodowa, om vervolgens woensdagavond terug te vliegen naar Holland…



foto's volgen nog...

3 maal is scheepsrecht...

Het duurde even, na 3 keer uitstellen, zijn we dit weekend dan toch eindelijk naar Kakum National park gegaan. Mr. Kakabra, de District Engineer, had ons aan het begin van de stage verteld dat hij ons wel mee wilde nemen naar Kakum National park. Ali, onze stagebegeleider wilde ook wel mee, en samen zouden ze alles regelen. Hiervoor moest wel eerst toestemming aan de Chief Executive vragen.

Nadat de trip 3 keer was uitgesteld konden we deze zaterdag dan toch echt gaan. We zouden om 8.30u vertrekken. Om 8.15u stond Yugi, hij zou deze dag de chauffeur zijn, al bij ons voor de deur. Rond 8.30u belde Mr. Ali op dat hij extra werk van Chief had gekregen en vroeg om een half uur uitstel. Het half uur werd een uur, en om 9.30u gingen we op weg.
De verkeersdrukte was, zoals altijd in Accra, erg groot en het duurde erg lang voordat we eindelijk Accra verlieten en op weg gingen naar Cape Coast…

Na een lange rit kwamen we in de buurt van het park. Het park werd op een bord aangegeven: nog 24 km. Niet veel later weer een bord: nog 25km! Bij de volgende borden liep de hoeveelheid kilometers gelukkig wel af, en het duurde dan ook niet lang meer voordat we daadwerkelijk bij het park aankwamen…

Aangekomen bij het park werd de auto geparkeerd en liepen we richting de ingang, op weg naar de canopy-walk. Afrika’s langste touwbrug. Deze touwbrug is gemaakt in de boomtoppen van het tropisch regenwoud, op een hoogte van 40 meter. Je loopt dus eigenlijk tussen de boomtoppen door, door het dichte bladerdak is de grond niet zichtbaar. Menig Ghanees had ons hier al eens met angst en beven over verteld en ook Yugi verzekerde ons dat hij niet zou deelnemen aan dit onderdeel van de tocht.
Maar toen het moment van de waarheid dichterbij kwam, en de gids ons meerdere malen verzekerde dat er nog nooit iemand naar beneden was gevallen, ging Yugi dan toch ook mee.





De tocht over de touwbrug was erg leuk, en eigenlijk helemaal niet eng. Ook het uitzicht over het regenwoud was erg mooi. Mr. Ali en Mr. Kakabra hadden ook geen moeite met de touwbrug, alleen Yugi wilde na het eerste stuk al terug… Hij liep achteraan en durfde niet naar beneden te kijken. Maar uiteindelijk haalde ook Yugi het einde van de brug, en daar aangekomen zei hij dat dit de eerste, maar ook de laatste keer was dat hij dit zou doen..

Helaas was het al te laat om nog naar de slavenforten in Elmina en Cape Coast te gaan. Ik weet niet of we hier nog komen, want we hadden er een beetje op gerekend dat we dit weekend de forten zouden bezoeken…




De terugreis duurde erg lang. Op zaterdagen worden in Ghana altijd begrafenissen gevierd. Dit is een groot feest, wat twee dagen duurt. Zaterdagavond komen veel mensen terug van een begrafenis, en dat betekent dat het extra druk is op de weg…

Na een lange en vermoeiende terugreis zijn we rond 9 uur aangekomen in Dodowa. We hadden nog niks gegeten dus hebben we wat kebab en een geroosterde maïskolf gegeten, om daarna naar bed gegaan.

Cedi's Bead Factory

Ons stageverslag ligt momenteel bij de Chief Executive ter goedkeuring. Wanneer dit is gebeurd kunnen wij beginnen aan het voorbereiden van onze eindpresentatie. Momenteel kunnen we niet zoveel doen, het is wachten op de Chief. Tijdens deze periode zouden we eigenlijk een aantal andere departementen en afdelingen van het District assembly bezoeken, maar onze stagebegeleider heeft het erg druk en het regelen van deze bezoeken lijdt daar nogal onder.

Omdat we niet zoveel te doen hebben gaan we af en toe met een collega mee die het veld in gaat. Meestal gaat dit om inspecties, kijken hoe ver een project is gevorderd. Projecten die het District assembly uitvoert worden nauwkeurig in de gaten gehouden door de District Engineer, Mr. Kakabre. Al een aantal keer zijn we met hem weggeweest.
De laatste keer hebben we bijvoorbeeld de hele morgen over allerlei zandwegen gereden waar men bezig was met duikers onder de weg te maken. De voortgang en kwaliteit van het werk worden gemeten en er wordt gecheckt of de hoeveelheid duikers die worden aangelegd ook overeenkomt met het afgesproken aantal. Tijdens deze dag zijn we ’s middags ook in een klein dorpje wezen kijken waar men bezig was met de aanleg van een loopbrug over de rivier. De vorige brug, gemaakt door bewoners uit het dorp bestond uit takken en stukken hout. Het kwam weleens voor dat er een kind in het water viel en verdronk. De District Assembly is op deze plek nu een goede brug aan het aanleggen, met reling.

Eerder deze stage hebben we al eens een bezoek gebracht aan de Shai-Hills, een klein natuurreservaat. Dit bezoek was erg kort, en graag wilden we nog een keer terug, voor een wat langer bezoek. Gisteren, woensdag, hadden we een dagje vrij. Aan onze stagebegeleider hadden we gevraagd of we niet nog een terug konden naar de Shai-Hills. Dit was geen probleem en Yugi, de chauffeur van de District Assembly, zou ons rijden.
Woensdagochtend om 5.30u kwam Yugi ons ophalen bij ons huisje. Het park gaat om 6.00u open en ’s ochtend is de kans om wild te zien het grootst. Om zes uur kwamen we bij het park aan. We moesten een tijdje wachten aan het begin van het park, want er moest een gids geregeld worden. Terwijl we stonden te wachten kwam er een troep bavianen uit het bos. De bavianen trekken rond door het park en ‘s ochtend komen ze altijd even bij de ingang kijken. We hadden de dag van te voren brood en bananen gekocht voor de bavianen. De bavianen waren vrij tam en brood en banaan kwamen ze gewoon uit je hand pakken. Dit was erg leuk, en Yugi had de meeste schik.



Niet lang daarna was er een gids geregeld en konden we het park in. Eerst bezochten we de bat-Cave. In deze grot leven een groot aantal vleermuizen. Dit is ook de grot waar de voorouders, de Shai, leefden en sliepen. Na de bat-cave zijn we een heel eind door het park gereden. Omdat het de vorige avond had geregend was het modderig en moest af en toe de 4X4 ingeschakeld worden.

Onze laatste stop in de Shai-hills was een kleine drinkplaats voor dieren. Het was eigenlijk al te laat in de ochtend en daardoor was hier niet veel te zien. Het zou mogelijk moeten zijn om daar krokodillen te zien, maar helaas was dat vandaag niet het geval.


Na de Shai-hills reden we richting Somanya. Hier bezochten we de markt. Somanya is bekend om de kralen die daar worden gemaakt. We hadden in de Bradt-guide gelezen dat er in de buurt ook een kralenfabriekje was; Cedi’s Bead Factory. Hier worden glazen kralen gemaakt. Het zag er allemaal niet heel professioneel uit, maar schijn bedriegt, de kralen worden geëxporteerd naar Japan, Amerika en Europa.
Aangekomen bij de Bead Factory kregen we een rondleiding. Er werd ons uitgelegd hoe de glazen kralen worden gemaakt. Men begint met het fijnstampen van lege flessen. Vervolgens worden deze kleine glasstukjes in vormpjes gedaan, in een oven gesmolten en daarna maakt iemand een gaatje in de kralen.


Als laatste worden de kralen gewassen en gepolijst in water waar zand aan wordt toegevoegd. Dit is één van de methoden die wordt gebruikt, er zijn 3 verschillende methoden. Alles gebeurt met de hand en dit is echt vakwerk, en het resultaat is ook echt mooi. De rondleiding was erg leuk en interessant.


Na nog wat in de winkel van de fabriek te hebben gekocht zijn we iets gaan eten. De auto was nogal vies van het modderige avontuur eerder die morgen, dus terwijl wij aten werd de auto in de carwash naast het restaurant gewassen.

’s Avonds zijn we nog wat gaan drinken met Yugi. Yugi is na werktijd altijd te vinden bij het lokale tankstation, samen met zijn vrienden. Hier staan wat tafeltjes buiten en kan wat gedronken worden. Af en toe gaan we hier wat drinken met Yugi. Yugi vindt het altijd wel leuk om dingen met ons te doen, en komt ook vaak ’s avonds of ’s ochtend even bij ons langs. Deze dag was ook een erg geslaagde dag en Yugi had er ook van genoten, vertelde hij..

Het is even geleden...

Aangezien we niet echt meer dicht bij een internetcafé zitten duurt het nu wat langer voordat ik weer iets kan typen op het net. Maar vandaag, zondag, zijn we naar het werk gegaan om te internetten. Doordeweeks is internet te langzaam hier, maar nu er niemand op het kantoor is gaat het al een stuk beter.
Het huis waar we nu zitten bevalt erg goed. Het is eigenlijk bedoeld voor de budget-officer, maar omdat hij liever in zijn huis in Accra bleef wonen stond het huis leeg, en konden wij van het huis gebruik maken. We wonen samen met een Ghanese student in het huis.
Twee weken terug, op vrijdag, kwam de budget-officer zelf naar ons huis. Hij zou samen met Frank, onze huisgenoot, een kip slachten en Fufu bereiden. Tijdens de middagpauze konden we dan samen eten. Om 11 uur begon Mr. Amatti al met de voorbereidingen, samen met frank werd een kip geslacht en geplukt, en vervolgens werd de fufu bereidt. Fufu bestaat uit plantain (een soort grote banaan) en cassave. Deze twee ingrediënten worden samen fijngestampt, totdat je een soort deegbal hebt.
Samen met de kip en een pittige tomatensoep wordt deze dan gegeten. Rond 1 uur was het eten klaar en konden we gaan eten. De fufu werd in een kom met soep gedaan, en de kip toegevoegd. Eten gebeurt natuurlijk met de hand.





Rond 3 uur waren we allemaal klaar en vertrokken we weer richting werk, een middagpauze van 11 uur tot 3 uur dus. Maar volgens frank was dit niks bijzonders, het gebeurde ook weleens dat er mensen gaan lunchen en niet meer terug komen op het werk…
Vorige week zaterdag zijn we naar Aburi Gardens geweest. Een botanische tuin. We namen de trotro naar de Adenta-barrier en vanuit daar de trotro naar Aburi. Aburi is een dorpje dat boven op een heuvel ligt. Hier is het 5 graden kouder dan in het dal.
De botanische tuin was niet heel erg goed onderhouden, maar zag er toch mooi uit. In de tuin komen veel scholen en kerken om een dag te relaxen en samen te zijn.. We hebben een tijd rondgelopen, verse cacao geproefd, iets gegeten en vervolgens zijn we weer naar huis vertrokken.



Yugi, de chauffeur van het district die ons vaak heeft rondgereden en geholpen wilde ons graag een keer voorstellen aan zijn ouders en vrouw. Hij had net een dochtertje gehad en ook die wilde hij natuurlijk graag aan ons laten zien. Z’n vrouw woont samen met z’n ouders in een dorpje 100km verderop, richting het westen.
Yugi zou vervoer regelen, en omdat de Boti-falls ook dicht in de buurt van z’n dorpje zijn zouden we deze ook gaan bekijken.
’s Ochtends om 8 uur vertrokken we. Een vriend van Yugi, een taxichauffeur, zou ons rijden. De reis was erg mooi. Om bij het dorpje te komen moesten we over de heuvels. Vanaf hier had je een erg mooi uitzicht richitng het dal. We zouden beginnen met een bezoek aan de Boti-falls. Dit zijn twee erg mooie watervallen. En ook vrij hoog. Helaas mocht er niet gezwommen worden bij de watervallen…



Vervolgens hebben we een voettocht gemaakt van een uur naar een mooi uitzichtpunt in de buurt. We werden geleid door een gids. De tocht was vrij zwaar. We moesten flink klimmen en vooral Yugi had het zwaar. Als hij dit geweten had, had hij wel in de auto op ons gewacht, zei hij…
Maar aangekomen bij het uitzichtpunt was het zeker de moeite waard. Hier was een rots in de vorm van een paraplu, de umbrella-rock. We namen hier wat foto’s, genoten van het uitzicht, en hebben even uitgerust voordat we de terugtocht weer aanvingen.


Later als verwacht vertrokken we richting het dorp van Yugi. Hier wachtten de ouders en vrouw van Yugi op ons. We werden enthousiast verwelkomd en hebben hier fufu gegeten. Vervolgens zijn er foto’s genomen van alle leden van het gezin met de baby. Na nog wat gepraat te hebben zijn we weer richting huis vertrokken. Het was een erg leuke dag.

Afgelopen zaterdag zijn we naar Accra geweest. Frank nam ons mee naar wat winkels waar we goedkoop kleren konden kopen. Ik wilde nog graag een overhemd, voor als we onze resultaten van ons rapport gaan presenteren. Kleren waren inderdaad erg goedkoop. Voor 9 euro heb ik een mooi overhemd gekocht…

We hebben ons rapport nu definitief ingeleverd. De komende weken doen we nog wat bezoeken aan andere departementen en overheidsinstellingen, maar het grootste werk hebben we al af. Eigenlijk hebben we ook nog maar een maand hier in Ghana, het aftellen is begonnen…..

Verhuisbericht

Het huis waar we tot nu toe verbleven was erg mooi en de mensen zorgden goed voor ons, maar de alsmaar toenemende kosten en een huurprijs waar menig Ghanees hartkloppingen van zou krijgen hebben ons ertoe doen besluiten om te verhuizen.

Toen we een dikke week geleden Ali vertelde over onze huurprijs, zei hij dat dit veel te hoog was voor de Ghanese standaard. De prijs was ook ver boven het budget wat wij gecalculeerd hadden. Ook andere collega’s op het werk vonden de prijs veel te hoog, en waren meer verontwaardigd als ons…

In het vorige weekend hebben we geprobeerd om onze huismoeder over te halen om de prijs te verlagen, maar dit had geen effect. Vorige week maandag vertelde we dit aan Ali. Vervolgens werd er door Ali een heuse vergadering georganiseerd, inclusief de Chief Executive, over onze verblijfsplaats.

In Dodowa, onze werkplek, waren wel wat kamers vrij, het district heeft voor iedere belangrijke werknemer een bungalow in Dodowa. We bezochten één van de huizen. Een klein huisje op 1 minuut lopen van ons werk. Het huisje zou volledig voor ons zijn. Huurprijs hoefde we niet te betalen, we moeten alleen zelf koken, en wat inboedel kopen. Stromend water en elektriciteit is aanwezig.


We hoefden niet lang na te denken, en waren het er vrij snel over eens dat dit ons nieuwe huis zou worden. Ali zei ons er nog eens goed over na te denken en woensdag te besluiten of we zouden verhuizen. Ondertussen zou het huis goed schoongemaakt worden en wat kleine reparaties uitgevoerd worden…..




Op donderdag vertelde Ali ons dat de District Assembly de inboedel zou betalen, zo zouden ze het huisje opnieuw kunnen gebruiken waneer er andere mensen kwamen die van een slaapplaats voorzien moesten worden.

Zaterdag was het zover en zijn we samen met Yugi vertrokken naar Madina, een wijk van Accra, om inkopen te doen. Yugi is de ‘chauffeur’ van het District Assembly. Hij heeft ons al vaak geholpen en rondgereden. We mogen hem ook ‘fueltanker’ noemen, hij houdt namelijk nogal van drinken, een mooie combinatie met z’n beroep...
In Madina kochten we alle benodigdheden en reden terug richting Dodowa. Bij ons huisje aangekomen werd alles uitgeladen en hebben we ons huisje ingericht.


We wonen nu twee dagen in Dodowa en het bevalt erg goed. Ons huis staat in een soort van ommuurd binnenplaatsje. Naast ons huis staat nog een huis. Hier woont Frank. Een Ghanese student die ook op het district Assembly werkt. Bij Frank kunnen we gebruik maken van het gasstel en z’n pannen.
Gisteren hebben we macaroni gemaakt met een stukje rundvlees. Het smaakte allemaal erg goed. ’s Avond hebben we bij Frank in het huis gezeten, wat gepraat en foto’s van Nederland laten zien. Frank had fufu met pittige tomatensoep (met de nadruk op ’pittige’) gemaakt. Er was genoeg en ook wij kregen een flink bord, wat we ons goed lieten smaken.

Maandag was een nationale feestdag in Ghana, het was namelijk het einde van de Ramadan. Iedereen had vrij. In Ghana worden zowel de Christelijke als Islamitische feestdagen gevierd. De regering doet dit om ook de Islamitische kiezers tevreden te houden. Dit leidt er wel toe dat er erg veel vrije dagen zijn in Ghana…

‘s Middags zijn we naar hotel Shangri-la geweest om daar een duik in het zwembad te nemen. Frank ging ook mee, hoewel hij niet kon zwemmen, zoals veel Ghanezen.
’s Avonds aten we wat bij het Chinese restaurant van het hotel. Frank had van een vriend gehoord dat hij wel ziek was geworden toen hij chinees had gegeten. Hij was bang dat hij ook ziek zou worden, maar gelukkig viel het allemaal mee...

In het bericht hieronder staan nog wat meer foto's van ons huisje...

Je kunt op dit bericht reageren door hieronder op 'reacties' te klikken

Verhuisbericht (2)

Klik op de foto's voor een vergroting

Je kunt reageren op dit bericht door hieronder op "reacties" te klikken...

Axim

Vorige week woensdag kwamen we op het idee om eens een weekendje ergens anders heen te gaan. Graag willen we wat meer van Ghana zien, maar doordat we van 9 tot 5 uur iedere dag stage lopen is dat alleen in de weekenden mogelijk.
Met het idee om een weekend naar Axim te gaan gingen we naar onze stagebegeleider, Ali. We vroegen hem of we vrijdag vrij konden krijgen, zodat we vrijdagmiddag al in Axim zouden zijn. Ali vond het wel erg ver, maar zou kijken wat hij kon doen.

Later die week kwam Ali ons vertellen dat hij het District Assembly van het district waarin Axim ligt ingelicht had over onze komst, eigenlijk wilde hij via hun ook een slaapplaats e.d. regelen, maar we vertelden hem dat we al een mooi hotelletje op het oog hadden.
Toen we donderdagmiddag rond vijf uur naar huis gingen kwamen we de Chief Executive tegen, ook hij wist van onze geplande reis naar Axim en vroeg of we wisten welke bus we vanuit Accra moesten nemen. Dit hadden we eerder die week nagevraagd aan een busmedewerker, die ons wat aanwijzingen had gegeven. Maar echt duidelijk was dit nog niet voor ons, vertelde we hem.
Yugi, een collega die allerlei kleine klusjes doet op het district Assembly, werd gebeld. En er werd geregeld dat we vrijdagochtend om 6 uur zouden worden opgehaald bij het Shell-tankstation bij ons in de buurt.

Vrijdagochtend 6 uur stond Yugi al te wachten op ons toen we aankwamen. We gingen op weg naar het STC-busstation. STC bussen pendelen tussen grote steden in Ghana. Wij moesten de bus naar Takoradi hebben. Aangekomen op het busstation kochten we een kaartje en Yugi ging weer naar huis.
Onze bus zou om 08.00u vertrekken en zou al om 7.30u klaar staan. Maar om 8.00 u was er nog geen bus. Niet lang daarna kwam er gelukkig toch een bus en rond 8.30u konden we vertrekken.

De reis naar Takoradi duurde ruim 4 uur, met een tussenstop in Cape Coast. In Takoradi namen we een taxi richting Akwidaa, waar we een mooie ‘Lodge’ hadden gevoden in de Bradt Travel Guide. Deze Lodge ligt aan een prachtig tropisch strand.
Aangekomen bij de ‘Green turtle Lodge’ bleken ze geen slaapplaatsen meer te hebben….


De medewerker van de Green Turtle Lodge vertelde dat er verder op het strand nog een een Lodge was: Safari Beach. We liepen over het strand naar Safari Lodge. Gelukkig hadden ze daar nog wel plek genoeg. Deze lodge was begin 2007 geopend door een Amerikaans echtpaar. En nog niet zo bekend als de Green Turtle Lodge. Het was er erg rustig, maar alles zag er erg mooi uit. We betaalden voor ons samen 18 cedi per nacht, wat ongeveer 15 euro is.

Safari Beach Lodge ligt op een prachtige, afgelegen plek. De weg erheen is een zandweg, vol kuilen. Over de weg langs de Lodge kwam alleen een tro-tro om de twee uur, en af een toe een lokale bewoner. Bereik met je mobiele telefoon had je niet, en electriciteit ook niet. Erg afgelegen maar wel een prachtige lokatie. Het strand waaraan de Lodge ligt is een echt tropisch strand. Palmbomen, schoon zand en een practig blauwe zee.

We kregen een klein huisje voor onszelf, gebouwd in traditionele lokale stijl. Maar wel comfortabel. Na al onze spullen in onze kamer gelegd te hebben gingen we eerste maar eens zwemmen.
Het water was erg lekker, en een mooier strand hadden we nog nergens in Ghana gezien.


’s Avonds hebben we lekker verse vis gegeten. Ondertussen onze financiele situatie overdenkend. We hadden niet zo veel contant geld meer op zak, en een bank was nergens te vinden in de buurt. We besloten om zaterdagmiddag al terug te gaan in plaats van maandag, zoals eigenlijk gepland.


Zaterdagochtend hebben we een wandeling op het strand gemaakt. Tussenmiddag nog lekker gegeten en toen weer richting huis vertrokken…





Toch willen we nog een keer terug naar Akwidaa, vanwege de vele bezienswaardigheden. Zo is er een erg oud Nederlands fort in Axim. En een vuurtoren waar je kunt overnachten, en prachtige uitzicht over de kust schijnt te hebben. Daarnaast is het mogelijk om met de lokale bewoners een excursie per kano door het Mangrove-bos te doen. Of per kano mee te gaan vissen met de visserslui.
Veel mooie activiteiten, we willen nog graag een keer terug…

Zaterdagmiddag is altijd een druk moment qua verkeer in Ghana. Dat ondervonden wij aan de lijve. Onze heenreis besloeg 4 uur, maar de terugreis duurde bijna acht uur… We waren dan ook blij toen we eindelijk weer thuis in Adenta waren…
Hoewel het korter duurde dan verwacht hadden we toch twee erg leuke dagen gehad…

Afgelopen week hebben we voornamelijk op het district Assembly door gebracht. We hebben aan onze opdracht gewerkt. De opdracht schiet al best op. Vorige week hebben we een concept-onderdeel naar Tom van Muijlwijk gestuurd, onze stagebegeleider op school. Volgens hem zag het er veelbelovend uit…..
Vrijdag kwamen we de computerspecialist van het werk tegen, we vroegen hem of hij mijn laptop geschikt kon maken voor de internetverbinding op het District Assembly, wat gelukt is. Dus nu kunnen we voortaan ook via het werk op internet, wat erg handig is.

Dit weekend hebben we geen activiteiten gepland, misschien gaan we wat doen samen met een Duitse student, Thomas, die hier in de buurt woont.